مولای عاشقان...

مولا تو کیستی؟! که ز داغت جهان گریست...

از داغ ماتم تو زمین و زمان گریست...

آن لحظه ای که تیغ عدو فرق تو شکافت

چشمان روزگار،چو ابر خزان گریست...

"فزت و رب کعبه ی" تو تا به عرش رفت

از ناله ی تو حضرت حق،بی گمان گریست...

وقتی رسول(ص)،حال تو را دید،گریه کرد

زهرا(ع) ز غصه های تو اندر جنان گریست...

تا شد محاسن تو علی(ع)جان،ز خون خضاب

خورشید ناله زد ز غمت،کهکشان گریست...

ای وای از آن دمی که تو را دید زینب(س) و...

فریاد کرد و داد ز پیکر توان،گریست...

از ناله های دختر تو،ماه گریه کرد

از گریه ی حسین(ع) تو،هفت آسمان گریست...

در گوشه ی خرابه یتیمی دلش شکست

از دوریت چو مرغک بی آشیان گریست...

نام تو را چو برد موذن،تمام شهر

با یاد غصه های تو،وقت اذان گریست...

مظلومیِ تو مثل غمت بی کرانه است

در ماتم تو چشم همه عاشقان گریست...